Onte non fixemos só unha performance.
Fixemos unha pregunta.
Unha pregunta incómoda, necesaria, que aínda doe:
Cantas voces máis teñen que ser silenciadas para que por fin escoitemos?
Entramos en silencio, coas bocas tapadas, representando a Cassandra: a muller que dixo a verdade e á que ninguén quixo crer.
A súa historia non é un mito antigo.
É o reflexo de miles de vidas de hoxe.
As telas douradas elevaron a luz que tenta abrirse paso.
As moradas, a sociedade: ás veces dormida, ás veces cega, ás veces valente.
E no medio desa loita, apareceu a resistencia:
o medo, a dúbida, o “non será para tanto”, o xesto de taparse os oídos.
Pero tamén apareceu o momento no que todo cambia.
Cando unha voz decide levantarse,
e outra a segue,
e outra,
até que xa non hai silencio capaz de contelas.
Cando o grupo enteiro avanzou xunto, entendemos algo:
romper o silencio é un acto colectivo.
A verdade só se salva cando alguén se atreve a escoitala.
E por iso hoxe, diante de todas e todos, comprometémonos:
“Hoxe escoitamos a Cassandra. Ningunha voz será silenciada.”
O 25N non é unha data:
é unha chamada,
un recordo,
e unha responsabilidade.
Porque o silencio mata.
Pero escoitar salva.
💜 Nin unha menos. Nin unha soa voz máis afogada no medo.
#25N #OSilencioDeCassandra #ContraAViolenciaDeXénero
